ZÜGÜRTLUH

Ahıskalıların Ağzından;

ZÜGÜRTLUH

Habi nazda bir haberim yoğ iken Bahtım emedeni geldi zügürtluh.
Dedim işin nedir çekil buradan Döndi bir şamal vurdi zügürtluh.
Dedim senin insafın yohtur Dedi pehlivanım kuvvetim çohtur.
Üzerim iligin ilacın yohtur Çıhtide meydana durdi zügürtluh.
Dedi sene heç yohtur güneş İstersen çabala dünyayi dolaş.
Hersim çıhti buna tuttum bir güreş Kaldurdi yere çaldi zügürtluh.
Bir kereki çaldi çare olmadi Çoh ricalar ettim reva görmedi.
Dirgen,yaba,tırmıh kalmadi Dibe-köşeye daldi zügürtluh.
Dedim ne ararsın dibde köşede? Az kaldiki evi biden boşalda.
Siçredi ondanda çıhti koşada Oturdi de ondan güldi zügürtluh.
Dedim ondan gel aşşaği ensene Dedi ki söyleme deli efsane.
Başına çare gör davran sen sene Meger olacaği bildi zügürtluh.
Olacaği bildi kesti dilligi Ne ağırşah kaldi nede bir igi.
Gendi oldi bizim evin böyügi Bir kere dalıma bindi zügürtluh.
Bir kereki bindi enmez dalımdan Heç bir komşi benim bilmez halımdan.
Her terefi nohsan etti yolundan Kavice yahamdan tutti zügürtluh.
Tutti yahamdan oldi yüzbaşi Döndi dedi sensin yüzügün kaşi.
Beynava beninen kurma savaşi Kıtluh etti evi sildi zügütluh.
Evide sildi kalduh çaresiz Çoh eziyetler çektuh parasız .
Kazanda tavada kaldi kalaysız Parayide elimden aldi zügürtluh.
Parayi aldi olmadım gani Kurudi cesedim süzüldi kani.
Dostlar ahrebeler terk etti beni Başımıza bela oldi zügürtluh.
Başımıza bela oldi bişeden kanmaz Ne keder yalvarsam insafa gelmez.
Bir para istesem kimse inanmaz Bir kere fırsandi buldi zügürtluh.
Fırsandi buldi bele kalursa Umudum yok kimden imdat gelürse.
Eger şimdiden sora ömür kalursa Onide ortadan böldi zügürtluh.
Onide böldi kaldi birazi Elinde dönmedi hokka terazi.
Bir kere beninen sürdi garazi Bir zaman yanımda kaldi zügürtluh.
Yanımdaki kaldi geçti aralar Hele daha sağalmamiş yaralar.
Azar azar ele geçti paralar Dedim vadelerin doldi zügürtluh.
Vadeki doldi işi kurtardi Evvel ses verende hersi tutardi.
Şimdi gendi pişman oldi,utandi Dedimki sene ne oldi zügürtluh.
Dediki bene olacaği oldi kurudi cesedim yaprağım soldi.
Cesedim soğuldi vadeler doldi Suçuni boynuna aldi zügürtluh.
Suçuni boynuna aldi eksildi sesi O zaman getti hersi havasi.
Dedi sen ile eylemem besi Yüzi kuyli oldi bunda zügürtluh.
Yüzi kuyli oldi geldim postuna Yangınım varidi çıhtım üstüne.
Aldım degenegi girdim kestine Güç ile saman teptim postuna.
Güç bela ile öldi zügürtluh.

Hazırlayan: Bahadır Metan AHİSKALI

Mücadeleler içinde geçen bir ömür.

Biz Ahıskalılarda şöyle bir değim var: ’’Salı günü yola çıkma işin rast gelmez’’.Hep düşünürdüm neden böyle diyorlar? Günlerin hepsi Allah’ındır.Kader de ne varsa çekilecek. Çünkü bu güne kadar kimse kaderinden kurtulamamıştır.Ama Ahıska ve Ahıskalıların tarihi ile az da olsa ilgilendiğim zaman baktım ki, o acı sürgün günü,Ahıskalıların Ahıska’dan komple çıkarıldığı o gün,yani 1944 yılı 14 Kasım günü haftanın Salı günü idi.O Salı günü insanlık tarihine acı ve kara gün olarak geçmiştir.Ve o Salı günleri sonralar Ahıska ve Ahıskalılar için uğursuz bir gün olmuştur.

Bahadır amca daha 10 yaşındayken hayat sahnesine bir mücadeleci gibi atıldı.Evet tam 10 yaşındaydı o soğuk ve acı günleri vagonlarda yaşadığı zaman.Evet 10 yaşındaydı Kurban bayramını vagonlarda ’’kutladığı’’ zaman.Bayramı insanlar vatanlarında,evlerinde akrabalarla, komşularla ve dostlarla beraber kutlarlar.Ama Ahıskalılar 1944 yılında 26 Kasım’da Kurban Bayramını Vatandan uzaklarda,hem de sürgün vagonlarında mekanı bile belli olmayan bir durumda ’’kutladılar’’.Tabii eğer buna kutlamak denirse.İnsanlık tarihinde her hangi bir kavimin Kutsal Bayramının sürgün vagonlarında, yolda giderken kutlanması görülmemiş bir olay idi.İşte bu olayları tüm Ahıskalılar gibi hala çocukken ve yetim olarak yaşayanlardan biri de Bahadır amca idi.

Bahadır amca Ahıskalılar için canlı bir tarihtir.O hayatı boyunca mücadele etmiş ve çok zorluklarla karşılaşmıştır.Ama bu zorluk ve sıkıntıları o bir mutluluk gibi gördü.Çünkü

bu mücadeleci insan dünya hayatının bir imtihan meydanı olduğunu çok iyi biliyordu.Bunun için de bu dünyadan hiçbir zaman ödül beklemedi.Zaten inancı gereğince de bu fani dünyadan ödül bekleyemezdi.

75 yıllık ömründe her zaman vatan hasretiyle yandı.Ve bu yangısı ile de insanlara kendisini gerçek ve örnek bir mücadeleci olarak ispatladı.O hiçbir zaman inancından ve karar-

lığından dönmedi ve kendini kaderine teslim etti.Kaderine teslim olmağı kendine bir sevap biliyordu.Evet o kendini hakikate vermişti.Ne mutlu ona ki, kendine böyle hayat ve yaşamı

seçmekle Güneş gibi parlak ve Cennet gibi güzel bir hayatı kurmuştu.

Tam 25 yıl oldu Bahadır amcayı tanıyalı.Az değil.Asrın dört de biri.Bu yıllar içinde ondan çok şey öğrendim.O benim için bir üniversite oldu.Öyle bir üniversite ki,tüm hayata bedel olmuştu.Daha erken tanımadığım için çok üzülüyorum.Bu yüzden Rabbime dua ediyorum ki,en az 100 yıl yaşasın. 100 yıl yaşasın ki,hiç olmazsa onunla ailevi dostluğumuz

50 yılı bulsun.Ve o zaman ben kendimi daha mutlu bir insan gibi sanırım.

Saygılarımla!
Dr.Yaşar Furkan

Tarih ve Doğu Dilleri Uzmanı